نگرانی دانشمندان از رکورد تعداد لکه روی سطح خورشید
به گزارش تعمیرکار، رکوردشکنی تعداد لکه های خورشیدی مشاهده شده در ماه ژوئن، دانشمندان را نگران کرده است.
به گزارش تعمیرکار به نقل از ایسنا و به نقل از آی ای، رکورد تعداد لکه ها روی سطح خورشید اینروزها دانشمندان خورشیدشناس را بسیار نگران کرده است، چون که اینروزها ستاره منظومه ما از پیشبینی ها سرپیچی می کند و به سمت چرخه خورشیدی بسیار قوی تری می رود که می تواند ما را اینجا روی زمین تحت تأثیر قرار دهد.
قابل ذکر است که شراره ها و بادها و طوفان های خورشیدی و پرتاب های جرم تاجی می توانند ارتباطات و شبکه های الکتریکی و اینترنت را روی زمین مختل کنند و خسارات فراوانی روی دست بشر بگذارند.
لکه های خورشیدی مناطقی از میدان های مغناطیسی با شدت بالا در سطح خورشید هستند که منجر به توقف موقت فرایند همرفت می شوند. این پدیده منجر به افت دما در ناحیه خود شده و باعث می شود تا نسبت به بقیه سطح خورشید تیره تر به نظر برسد.
این نواحی با شراره های خورشیدی، فوران های شدید تابش الکترومغناطیسی و پرتاب جرم تاجی(CME) مرتبط هستند که ذرات پلاسما را از تاج خورشید به فضا پخش می کند.
لکه خورشیدی رویدادی موقت بر روی سطح خورشید(نورسپهر/فوتوسفر) است که به صورت لکه هایی تاریک تر از نواحی اطراف آنها به وسیله فعالیتهای شدید شار مغناطیسی که مانع از انتقال گرما می شود به وجود می آید. این لکه ها به دلیل کاهش درجه حرارت سطح خورشید در آن ناحیه ها به وجود می آیند. لکه های خورشیدی دارای قطرهایی به ابعاد ۱۶ کیلومتر تا ۱۶۰ هزار کیلومتر هستند و بزرگ ترین آنها بدون تلسکوپ هم قابل مشاهده می باشد.
باآنکه این ناحیه ها هنوز درجه حرارتی در حدود ۳۰۰۰ تا ۴۵۰۰ کلوین دارند، اما تفاوت دمای این ناحیه ها با مواد پیرامونشان حدود ۵٬۸۰۰ کلوین است که به آنها اجازه می دهد تا به وضوح بعنوان لکه های سیاه دیده شوند. ضمن این که اگر یک لکه خورشیدی از نورسپهر جدا شود می تواند قوس الکتریکی درخشانی را به وجود بیاورد.
لکه خورشیدی در حین ظاهر شدن از فعالیتهای شدید مغناطیسی، میزبان آثار دیگری مانند تاج های خورشیدی و رخدادهای قطع ارتباط هم هست. بیشتر شراره های خورشیدی و پرتاب جرم تاجی سرچشمه در فعالیتهای مغناطیسی پیرامون منطقه گروههای لکه قابل رؤیت خورشید دارند.
پدیده های مشابهی که به صورت غیرمستقیم در ستاره ها هم رصد شده اند، عموماً لکه های ستاره ای نامیده می شوند و در دو نوع روشن و تاریک اندازه گیری شده اند.
البته قابل ذکر است که این لکه ها دائمی نیستند.
قرن هاست که دانشمندان از لکه های خورشیدی بعنوان پیش سازی برای پیشبینی رفتار خورشید در طول چرخه خورشیدی ۱۱ ساله اش استفاده می نمایند، فرآیندی که در آن قطب های خورشید به صورت کامل می چرخند.
بیشینه فعالیت خورشید، بخشی از چرخه تقریبا ۱۱ ساله ستاره منظومه ماست که در آن خورشید در فعال ترین حالت خود قرار می گیرد و پوشیده از لکه های خورشیدی تاریک و حلقه های پلاسما می شود که پرتاب های جرم تاجی و بادهای خورشیدی را از خود به بیرون شلیک می کند.
رکوردشکنی تعداد لکه های خورشیدی
خورشید ما در دسامبر ۲۰۱۹ وارد بیست و پنجمین چرخه خورشیدی خود از زمانیکه ما مستندسازی آنرا شروع کرده ایم، شد و پیشبینی می شد که مانند چرخه قبلی ضعیف باشد.
طبق پیشبینی ها این چرخه خورشیدی می توانست یکی از ضعیف ترین چرخه هایی باشد که در قرن اخیر مشاهده کرده بودیم.
با این وجود، از سپتامبر سال گذشته، خورشید داستان بسیار متفاوتی را رقم زده است و تعداد لکه های خورشیدی آن ماه به ماه افزایش خواهد یافت.
ماه گذشته، تعداد لکه های خورشیدی به صورت متوسط ۱۶۳ بود که با چرخه خورشیدی سال ۲۰۰۲ که یکی از چرخه های قوی تاریخ بود، مطابقت داشت.
زمین بوسیله ی یک حباب محافظ معروف به مگنتوسفر(مغناطیس سپهر) محافظت می شود و اشعه های مضر خورشید را مهار می کند، اما هنگامی که خورشید گاهی اوقات رشته هایی از پرتوهای پر سرعت را منتشر می کند، بشدت میدان مغناطیسی زمین را تحت تأثیر قرار می دهد.
در اکتبر ۲۰۰۳، خورشید چند شراره خورشیدی قدرتمند پرتاب کرد و CMEها تا فضاپیمای وویجر در پایان منظومه شمسی هم شناسایی شدند. آنها در زمین، «طوفان های بزرگ هالووین» نامیده شدند و شامل یک شراره خورشیدی با شدت X۴۵ بود که قوی ترین شراره خورشیدی ثبت شده بود.
دانشمندان خورشیدشناس پیشبینی کرده بودند که تعداد لکه های خورشیدی در طول بیست و پنجمین چرخه خورشیدی در حالت حداکثری، ماهانه به ۱۲۵ عدد می رسد. اما با نزدیک شدن خورشید به اوج چرخه خود، این تعداد به ۱۶۳ افزایش پیدا کرده است و دانشمندان را نگران کرده که اوج آن امکان دارد حدودا یک سال زودتر فرا برسد و این چرخه می تواند بسیار قوی تر شود.
اوایل این هفته، لکه خورشیدی AR۳۳۵۴ یک شراره خورشیدی کلاس X۱ را منتشر نمود و تابش ناشی از آن سبب خاموشی عمیق امواج کوتاه رادیویی در اقیانوس آرام و بخش های غربی ایالات متحده شد.
کلاس X شدیدترین شراره خورشیدی است و طوفان های خورشیدی همراه با چنین رویدادهایی می توانند به صورت کلی بر زندگی روی زمین تاثیر بگذارند. رویدادهای پرانرژی شدید می توانند شبکه های الکتریکی را مختل کنند و به فضاپیماها هم صدمه برسانند.
خدماتی مانند استارلینک با آب و هوای فضایی خشن ناشی از فعالیتهای خورشید رو به رو شده اند و تابحال چندین ماهواره استارلینک مبتلا به اختلال شده اند و برخی هم به صورت کلی از کار افتاده اند. این صورت فلکی رو به رشد از ماهواره ها در مدار زمین همچنان در معرض خطر صدمه های ناشی از چنین رویدادهایی قرار دارند.
در سال ۱۸۵۹، یک رویداد مشابه خدمات تلگراف را در ایالات متحده و اروپا برای چند روز تعطیل کرد، اما چنین رویدادی امروزه می تواند به صورت بالقوه جهان را به یک توقف جدی برساند. البته بدتر شدن هوای فضا، لذت مشاهده شفق های قطبی را به سایر نقاط جهان هم می آورد.
دانشمندان می گویند، ابرطوفان های خورشیدی که توانایی مختل کردن همه ماهواره ها و فضاپیماها و اختلال جدی در شبکه برق و مخابرات و اینترنت را دارند، هر ۲۵ سال یک مرتبه از سطح خورشید تولید می شوند. این گفته از داده های تاریخی جمع آوری شده از ایستگاه های انگلیس و استرالیا که ۱۵۰ سال قدمت دارند، آمده است.
ابرهای گاز داغی که در فوران های تاج خورشیدی از خورشید خارج می شوند، طوفانی از ذرات یونیزه پرانرژی را می سازند که می تواند ماهواره ها را بسوزاند، شبکه های انتقال برق و مخابرات را با اختلال روبرو کند و فضانوردان را به کام مرگ بفرستد. پیشبینی این طوفان ها کار آسانی نیست، چونکه هر فورانی در تاج خورشیدی به وقوع طوفان ذرات منجر نمی گردد. ستاره شناسان حدس می زنند چاشنی وقوع این طوفان، جهت گیری میدان مغناطیسی ابر فوران یافته باشد.
کارشناسان می گویند، خطر برخورد میان ماهواره ها بعد از وقوع یک طوفان خورشیدی بزرگ بسیار زیاد خواهد بود و ماهواره ها امکان دارد گم شوند و یافتن آنها می تواند هفته ها زمان ببرد.
خوشبختانه خورشید ما که یک کوتوله زرد است که ۹۹.۸ درصد از جرم کل منظومه شمسی را تشکیل می دهد و هم اکنون در یک مرحله نسبتاً پایدار از چرخه زندگی حدودا ۱۰ میلیارد ساله خود قرار دارد. با این وجود هنوز توانایی ایجاد هرج و مرج بر روی زمین را دارد.
تحقیقات جدید می گوید ۱.۶ تا ۱۲ درصد احتمال وجود دارد که یک طوفان خورشیدی با قدرت کافی برای ایجاد اختلالی فاجعه بار در زمین در دهه آینده رخ دهد و این طوفان علاوه بر ایجاد خسارات قابل توجه به زیرساخت های اینترنت، می تواند بر شبکه های برق سراسر دنیا هم تاثیر بگذارد.
ناگفته نماند که خیلی از مطالعات در ارتباط با فعالیت خورشیدی به آغاز عصر فضا در سال ۱۹۵۷ باز می گردند، ازاین رو تنها پنج چرخه خورشیدی آخر را در نظر می گیرند. داده های میدان مغناطیسی مورد استفاده در مطالعه جدید از شاخص "aa" که یک شاخص فعالیت جهانی ژئومغناطیسی است که ۱۵۰ سال قبل را پوشش می دهد، گرفته شده است و شامل ۱۴ چرخه خورشیدی گذشته است.
حالا دانشمندان به دقت خورشید را زیر نظر دارند تا ببینند آیا لکه های خورشیدی بزودی فعال تر می شوند یا خیر.
منبع: setfix.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب