تجربه جراحی متفاوت به کمک یک سیستم هوشمند
تعمیرکار: شرکت هلندی ˮFlux Roboticsˮ سیستمی را توسعه داده است که جراحان را قادر می سازد تا از آهنرباهای کوچک برای حرکت کاتتر در بدن بهره گیرند.
به گزارش تعمیرکار به نقل از ایسنا و به نقل از آی او، کاتتر(Catheter) در پزشکی، یک لوله نازک، بطور معمول بلند و قابل انعطاف و تولید شده از مواد دارای کاربرد در پزشکی است که در طیف گسترده ای از توابع دانش پزشکی و بهداشت به کار می آید. کاتترها وسیله ای در خدمت پزشکی هستند که می توانند در بدن بیمار برای یک هدف معین استفاده شوند. بتازگی یک محقق سیستمی را توسعه داده است که جراحان را قادر می سازد تا از آهنرباهای کوچک برای حرکت کاتتر در بدن بیماران بهره گیرند.
"کریستوف هیونیس"(Christoff Heunis) موسس استارت آپ "Flux Robotics" شخصی بود که ایده توسعه این سیستم را بیان نمود. امکان پذیر ساختن روش های پزشکی تخصصی در هر نقطه از جهان چیزی است که کریستف هیونیس قصد داشت با تاسیس این استارت آپ به آن برسد. وی در طول تحقیقات دکترای خود، سیستمی را توسعه داد که به جراحان اجازه می دهد تا با کمک آهنربا یک کاتتر قلبی را در بدن قرار دهند.
هیونیس به سبب داشتن یک تجربه شخصی ناراحت کننده در فکر توسعه این سیستم افتاد چونکه هنگامی که او ۲۰ ساله بود و در آفریقای جنوبی در رشته مهندسی مکاترونیک تحصیل می کرد مادر یکی از بهترین دوستانش سکته(نوع غیر معمول سکته مغزی) کرد و در سراسر آن قاره، فقط دو یا سه جراح مغز و اعصاب بودند که می توانستند به او کمک کنند.
هیونیس رشته مهندسی زیست پزشکی را برای تحصیل در مقطع کارشناسی ارشد انتخاب نمود. وی در حین تحصیل، روی توسعه فناوری کار کرد که می تواند به بیماران سکته مغزی در توانبخشی آنها کمک نماید. از آنجا که فرصت های تحصیلی برای رشته مهندسی زیست پزشکی در مقطع دکتری هنوز در آفریقای جنوبی کم است، هیونیس تصمیم گرفت بدنبال دانشگاه هایی در اروپا باشد. او دانشگاه توئنته هلند را انتخاب نمود، جایی که تحقیقات دکترای خودرا در سال ۲۰۱۷ شروع کرد. وی اظهار داشت: وظیفه من یافتن راهی برای بهبود راندمان جراحان قلب و عروق بوسیله استفاده از فناوری نوآورانه پزشکی بود.
به عنوان نخستین قدم، هیونیس ابتدا آنچه را که در سالن عمل اتفاق می افتد مشاهده کرد. هیونیس اظهار داشت: ما بدون هیچ محصولی و هیچ ایده ای به یک بیمارستان محلی رفتیم. بااینکه لابراتوار ما درحال تحقیق روی طیف گسترده ای از فناوری های جراحی بود، من می خواستم نگاهی بی طرفانه داشته باشم. من در اتاق عمل با لباس اتاق عمل و دستکش جراحی نشستم و یادداشت برداری کردم.
هیونیس با دقت تمام حرکات و اقدامات جراح را یادداشت برداری کرد. او متوجه چند چیز شد. پژوهشگران بسیار از اشعه ایکس برای مشاهده و تصویربرداری سیم های راهنما و کاتترها در بدن استفاده می کردند.
هیونیس اظهار داشت: ما می توانیم آنها را کاهش دهیم برای اینکه تعداد زیادی عکس گرفته می شود. شما خودرا در معرض پرتو یونیزان قرار می دهید و با گذشت زمان از این طریق به سرطان مبتلا شوید. من در آن زمان همین طور درحال بررسی مدت زمانی بودم که جراحان از پرستاران می خواهند ابزار خاصی را به آنها بدهند.
پرتو یونیزان یا تابش یون ساز(Irradiation) تابشی است که به اندازه کافی انرژی دارد تا الکترون ها را از اتم یا مولکول جدا کند یا به بیانی دیگر آنها را یونیزه کند. تابش یونیزان از ذره های درون اتمی، اتم ها یا یون هایی با سرعت بسیار بالا(سرعتی نزدیک به سرعت نور) یا موج های الکترومغناطیسی با انرژی بسیار بالا مانند گاما و ایکس تولید شده است.
موضوع تحقیق من به موضوعی در مورد تغییر جراحی کم تهاجمی تبدیل شد. دو انتخاب برای جراحی قلب وجود دارد. جراحی قلب باز که به سبب آن جراح کل قفسه سینه را باز می کند. در این روش، بیمار خون زیادی از دست می دهد، خطر عفونت و همین طور زمان بهبودی طولانی وجود دارد. جراحی کم تهاجمی گزینه دیگر است. در این مورد، جراح از ابزارهای نازک و انعطاف پذیر برای انجام همان عمل بوسیله یک برش کوچک بدون نیاز به باز کردن قفسه سینه بیمار استفاده می نماید. این روش گرچه برای بیمار بهتر است، اما برای جراح مشکل تر است.
این زمانی بود که پدیده جراحی مغناطیسی(magnetic surgery) پدیدار شد. هیونیس به توسعه "سیستم رباتیک پیشرفته برای دستکاری مغناطیسی"(ARMM) ادامه داد. او یک سیستم رباتیک پیشرفته برای دستکاری مغناطیسی را برای آزمایش تاثیر استفاده از آهنربا برای هدایت سیم های راهنما ابداع کرد.
در این روش یک آهنربای کوچک در آخر سیم راهنما نصب شده است. آن سیم بسیار انعطاف پذیر است. با بهره گیری از آهنربا در خارج از بدن بیمار، می توانید بسادگی آهنربای داخلی را حرکت دهید و اینگونه است که جراح سیم راهنما را به سمت محل مناسب حرکت می دهد.
هیونیس توضیح داد که در یک مطالعه امکان سنجی بر روی آنچه به عنوان فانتوم های سیلیکونی شناخته می شود، هیونیس و تیمش توانستند نشان دهند که ابزارهای کنترل شده مغناطیسی می توانند سخت ترین چرخش ها را در بدن انسان و در بافت حیوانات انجام دهند. آنها همین طور راهی برای کاهش چشم گیر تعداد اشعه ایکس مورد نیاز توسعه دادند.
هیونیس در ابتدا قصد نداشت ایده خودرا به بازار عرضه نماید. او و سایر پژوهشگران دانشگاه توئنته در آن زمان پروژه های خودرا به جراحان بیمارستان "MST" و مرکز پزشکی دانشگاه خرونینگن نشان می دادند. وی برای آنکه ایده خودرا عملی کند با کمک هزینه ای که از شورای تحقیقات هلند(NWO) دریافت کرد، استارت آپی را تاسیس کرد.
این به هیونیس اجازه داد تا نخستین کارمند خودرا استخدام کند. او همین طور از این بودجه برای توسعه محصولی که به عنوان یک محصول قابل دوام شناخته می شود، استفاده نمود. در عرض شش ماه او توانست یک سیستم متحرک بوجود آورد که جراحان MST توانستند آنرا روی فانتوم ها آزمایش نمایند. این آزمایش ها نتایج مطلوبی را به همراه داشت: زمان جراحی در مقایسه با درمان های استاندارد کوتاه تر بود و قرار دادن کاتتر برای جراح قابل کنترل تر بود. آنها حالا برای مرحله بعدی که آزمایشات بالینی است، آماده هستند.
هیونیس اظهار داشت: معین نیست که این سیستم چه زمانی وارد بازار خواهد شد. این بستگی به این دارد که ما از کدام مقررات پیروی نماییم. آیا ما گواهینامه آمریکایی را انتخاب می نماییم یا گواهینامه اروپایی را ترجیح می دهیم؟ آمریکا هم اکنون قابل پیش بینی تر است. در هر صورت، ظرف سه سال آینده جراح باید بتواند از این سیستم در اتاق عمل استفاده نماید.
منبع: setfix.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب