تمرین بی وزنی در ارتفاع 8 كیلومتری سطح زمینبعلاوهتصاویر
به گزارش تعمیركار حتما تابحال بارها عكس فضانوردان را در داخل هواپیماهایی كه با پرواز در مسیرهای خاص، بی وزنی بوجود می آورند دیده اید اما شاید ندانید كه یكی از سخت ترین آموزش های فضانوردان، تمرین آشنایی و عادت به شرایط بی وزنی است. در این تمرین، فضانوردان با هواپیمایی كه حركت آنها در مسیری ویژه، شرایط بی وزنی بوجود می آید پرواز می كنند. فضانوردان بامداد روزی كه مقرر است این تمرین را انجام دهند، صبحانه سبكی می خورند و مایعات كمتری می نوشند.
به گزارش تعمیركار به نقل از ایسنا؛ قبل از سوار شدن به فضانوردان و خدمه چتر نجاتی خواهند داد تا از آن در مواقع اضطراری استفاده كنند. البته تابحال در هیچ كدام از تمرین ها، فضانوردان مجبور به استفاده از این چتر نشده اند و این كار تنها جنبه احتیاطی دارد.
در آخر یا ابتدای هواپیما چند صندلی وجود دارد كه از آنها به هنگام بلند شدن و نشستن هواپیما استفاده می گردد اما بقیه هواپیما خالی است و تقریباً تمام صندلی ها از سالن داخلی برداشته شده تا فضای خالی بیشتری به وجود آید.
سقف، دیواره و كف هواپیما با لایه های نرمی پوشانده شده، این پوشش ها برای پیشگیری از ضربات احتمالی است كه به هنگام مانورهای پروازی در انتظار فضانوردان و خدمه آموزش خواهد بود.
این پرواز در ابتدای امر برای كسانی كه قبلا انجام نداده اند، بسیار هراس آوری دارد. لحظاتی پس از بلند شدن هواپیما باید فضانوردان كمربندها را باز كرده و در وسط كابین سرپا بایستند. در این حال تنها تكیه گاه آنان دو رشته طناب بلند در طول هواپیما خواهد بود.
هواپیما با سرعتی در حدود 650 كیلومتر در ساعت با حالتی نزدیك به عمود، اوج می گیرد. در این حال نیروی شتابی بیشتر از نیروی جاذبه تولید می گردد. پس از این كه به حداكثر ارتفاع خود یعنی حدودا 8-9 كیلومتر رسید، به طرف پایین شیرجه می رود!
در صعودها فضانورد احساس می كند وزن بدنش بیشتر شده و گویی آهن ربایی قوی كف هواپیما وجود دارد كه او را به سمت پایین می كشد. مقدار شتاب 8/1 جاذبه خواهد بود و حتی بلند كردن پا با زور صورت می گیرد. از سوی دیگر، زمانیكه هواپیما به سمت پایین شیرجه می رود، فضانورد به طرف سقف پرتاب می گردد و حدود 20 تا 30 ثانیه احساس بی وزنی به او دست می دهد.
كسانی كه برای اولین بار در چنین وضعیتی قرار می گیرند، باور كردن این نكته كه بدن حالا تقریباً بی وزن شده، مشكل خواهد بود. وقتی كه می بینند، نمی توانند راست بایستند، بی اختیار پیچ و تاب می خورند و به اطراف می چرخند و از اینكه هماهنگی حركات شان را از دست داده اند حیرت خواهند كرد. هر دوره پرواز حدود یك ساعت و نیم به طول می انجامد و طی آن بین 20 تا 30 بار با تكرار پروازها در مسیرهایی كه گفته شد، فضانورد بی وزنی را احساس خواهد نمود.
بعد از فرود افراد كمی احساس تهوع و ضعف خواهند كرد، پاهایشان بیش از حد سنگین و راه رفتن به طرف جلو مشكل خواهد بود.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب