ویروسی که هدفش نابود کردن کتاب هاست داستان حفظ میراث ادبی در پایتون
به گزارش تعمیرکار، سعید تواضع، در نخستین رمان علمی تخیلی خود به نام پایتون، با روایت داستانی ماجراجویانه به نابودی کتاب ها و خطر فراموشی فرهنگ و هویت ایرانی در عصر دیجیتال می پردازد.
به گزارش تعمیرکار به نقل از مهر، در جهانی که سرعت رشد فناوری هر روز بیشتر می شود، چه سرنوشتی در انتظار فرهنگ مکتوب و آثار ماندگار ادبی خواهد بود؟ اگر کتاب ها، آن گونه که برخی رمان ها اخطار می دهند، قربانی عصر دیجیتال شوند، چه چیزی از حافظه جمعی یک ملت باقی می ماند؟ نویسنده جوان و از برگزیدگان مسابقه خودنویس، سعید تواضع، با اولین اثرش «پایتون» پا به دنیای داستان نویسی حرفه ای گذاشته است. وی در این رمان علمی تخیلی، با تاکید بر دغدغه های فرهنگی و هویتی، مفاهیمی چون فراموشی کتاب، حافظه تاریخی و جایگاه شاهنامه در فرهنگ ایرانی را در چارچوب داستانی ماجراجویانه روایت می کند. این نویسنده هم اکنون مشغول آماده سازی دومین رمان خود با عنوان «لاک پشت» است؛ اثری مستقل که مسیری تازه در کارنامه او خواهد بود. این رمان نویس جوان توضیح می دهد: ویروسی که در «پایتون» به آن اشاره شده، در واقع وجود خارجی ندارد. در تاریخ اینترنت، ویروسی به نام «خزنده» یا creeper وجود داشته که تاثیر مخرب خاصی نداشته، اما همان را دست مایه ساخت ضدقهرمان رمانم قرار دادم. در داستان، این ویروس با استفاده از زبان برنامه نویسی پایتون ساخته شده و به یک هوش مصنوعی مخرب تبدیل می شود که هدفش نابودی کتاب ها، و بعد از آن، از بین بردن فرهنگ، علم، زبان و اندیشه بشر است. او می افزاید: اگر واقع بین باشیم، در دنیای داستان، حتی شاهنامه هم به تنهایی توان مواجهه با این ویروس را ندارد. اما قدرت آثار بزرگ ادبیات فارسی در اینست که همواره عاشقان و شیفتگان خویش را دارند؛ کسانیکه حاضرند برای حفظ فرهنگ و هویت ایرانی جان بدهند. در رمان، قهرمان داستان به دل شاهنامه سفر می کند و با قهرمانان حماسی ایران همراه می شود تا آنرا نجات دهد. این نگاهی استعاری به لزوم حفظ و زنده نگه داشتن آثار ادبی برای نسل های آینده است. خالق «پایتون» در رابطه با نام گذاری اثر خود می گوید: این عنوان چند لایه دارد. از یک سو، پایتون نام یک زبان برنامه نویسی مدرن است که ویروس از آن استفاده می کند؛ از طرفی، پایتون به معنای مار خزنده است که در شاهنامه با شخصیت ضحاک پیوند دارد؛ همان کسی که دو مار بر دوشش داشت. لوگوی زبان پایتون هم دو مار در هم تنیده را نشان داده است. این بازی معنایی برایم جذاب بود و بنابراین این نام را انتخاب کردم. وی ادامه می دهد: هرچند علاقمند به نوشتن ادامه «پایتون» بودم، اما در نهایت تصمیم گرفتم پروژه ای مستقل را آغاز کنم. برای نویسنده ای تازه کار، رمان های چندجلدی با ریسک همراه اند. ترجیح دادم اثری تازه عرضه دهم تا دنیای نوشتاری ام را متنوع تر معرفی کنم. البته ادامه ی «پایتون» را هم شاید در آینده بنویسم، اگر فضا و زمان مناسب آن فراهم گردد. به قول این نویسنده، دومین رمانش با عنوان «لاک پشت» در مرحله تولید قرار دارد؛ اثری نسبتاً طولانی تر از «پایتون» که داستان مردی نامیرا را روایت می کند. او فعلا در رابطه با خط داستانی توضیح زیادی نمی دهد، اما تاکید دارد که این اثر برایش اهمیت زیادی دارد و امیدوار است با استقبال مخاطبان همراه شود. تواضع که از علاقمندان ادبیات کهن است می گوید: علاقه شخصی زیادی به متون قدیمی ایرانی دارم و معتقدم نسل جدید باید با این آثار رابطه ای زنده، قوی و خلاقانه برقرار کند. شاهنامه نماد میهن دوستی، مقاومت و عشق به سرزمین مادری است لذا بهترین گزینه در مقابل ویروسی مانند «پایتون» بود. او تاکید می کند: هر دو اثر برایم عزیزند؛ هرکدام بخشی از ذهن و تجربه ام را در خود دارند. با این وجود، احساس می کنم در «لاک پشت» پخته تر شده ام. فضای «پایتون» خاص است، اما «لاک پشت» حرف های دیگری دارد و مخاطب متفاوتی را هدف گرفته. هر دو بازتاب دغدغه های من در سالهای مختلف زندگی ام هستند. در پایان، این داستان نویس جوان می گوید: این ها فرزندان من هستند. هرکدام را به نوع خودشان دوست دارم و بین شان فرق نمی گذارم. دنیای داستانی «پایتون» خاص است، اما حس می کنم در «لاک پشت» بلوغ بیشتری پیدا کرده ام. این که تا چه حد موفق بوده ام، به قضاوت مخاطبان بستگی دارد. در هر صورت، هر آن چه در این دو اثر آمده، حاصل تجربه های زیسته و سال ها دغدغه من است؛ خوب یا بد… فقط امیدوارم مخاطبان ادبیات فارسی با آثاری متفاوت روبه رو شوند.
منبع: setfix.ir
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان سایت تعمیرکار در مورد این مطلب