آیا چین می تواند در ماراتن هوش مصنوعی از آمریکا جلو بیفتد؟
تعمیرکار: هوش مصنوعی تا همین جا تبدیل به چنان موضوع نگران کننده ای شده است که با وجود برنامه فشرده، در دستور کار بحث های نشست گروه هفت کشور صنعتی جا گرفت.
به گزارش تعمیرکار به نقل از ایسنا و به نقل از بی بی سی، نگرانی ها درباره ی تأثیرات لطمه زای هوش مصنوعی هم زمان شده است با تلاش آمریکا برای محدود کردن دسترسی چین به تکنولوژی های اساسی.
تا این لحظه بنظر می رسد ایالات متحده در مسابقه هوش مصنوعی از همه جلوتر است. محدودیت هایی که آمریکا برای صدور قطعات نیمه رسانا به چین وضع کرده است ممکنست بتواند پیشرفت تکنولوژی چین را با مشکل مواجه کند.
اما به نظر مفسرین، چین می تواند جلو بیفتد چون فنّاوری هوش مصنوعی سال ها طول می کشد تا کامل شود. کندرا شافر، رییس تحقیقات فن آوری در ترویوم چین به بی بی سی می گوید: «شرکت های اینترنتی چینی پیشرفته تر از شرکت های آمریکایی هستند. البته بستگی دارد شما پیشرفته بودن را به چه تعبیر کنید.»
او اضافه می کند: «توانایی چین در تولید قطعات پیچیده و اساسی حدوداً ۱۰ تا ۱۵ سال عقب تر از کشورهای پیشروی جهان است.»
عنصری به نام سیلیکون ولی
بزرگ ترین نقطه قوت ایالات متحده آمریکا داشتن سیلیکون ولی است که می توان گفت پررونق ترین و بهترین ناحیه کارآفرینی در جهان است. جایی که زادگاه غول های تکنولوژی مانند گوگل، اپل و اینتل است و توانسته زندگی مدرن امروز ما را شکل بدهد.
پاسکال فانگ، مدیر مرکز تحقیقات هوش مصنوعی در دانشگاه علم و تکنولوژی هنگ کنگ می گوید: « نوآوری درزمینهٔ تکنولوژی در این کشور حاصل فرهنگ منحصربه فرد تحقیق و مطالعه است.»
او می گوید، پژوهشگران به طور معمول سالها روی پروژه هایی به قصد بهبود تکنولوژی کار می کنند بی این که محصول خاصی در نظر داشته باشند.
بطورمثال اوپن ای آی، ابتدا برای چندین سال به عنوان یک سازمان غیرانتفاعی فعال و مشغول کار روی مدلهای مختلف آموزش به ماشین ها تراسفورمرها بود. درنهایت فعالیت آنها توانست چت جی پی تی را بوجود آورد.
او می گوید: «در بیشتر شرکت های چینی هیچ گاه چنین محیط کاری وجود نداشته است. آنها پس از آن که موفقیت و محبوبیت مدلهای بزرگ ماشین های آموزش دیده که برای آموختن زبان به کار می روند را می بینند، تازه آغاز به ساختن سیستم های آموزش ماشینی می کنند. این فرهنگ یک چالش اساسی برای پیش رفت هوش مصنوعی در چین است.»
سرمایه گذاران آمریکایی حامی تحقیقات در این کشور هستند و آنرا به جلو می رانند. در سال ۲۰۱۹، شرکت مایکروسافت گفت یک میلیارد دلار در اوپن ای آی سرمایه گذاری می نماید.
ساتیا تادلا، مدیر اجرائی مایکروسافت می گوید: «هوش مصنوعی یکی از تکنولوژی هایی است که زمانه ما را متحول خواهدنمود و این توانایی را دارد که بتواند در حل خیلی از چالش های جهان امروز ما را کمک نماید.»
نقطه قوت چین
از جانب دیگر چین از جمعیت بالای مصرف کنندگانش سود می برد. این کشور با حدود ۱.۴ میلیارد نفر دومین کشور پرجمعیت جهان است.
ادیت یانگ، یکی از شرکای شرکت سرمایه گذاری ریس کپیتال می گوید، این کشور، شرکت های اینترنتی رو به رشدی دارد.
بطورمثال حدودا همه در این کشور از یک ابر اپلیکیشن به نام وی چت استفاده می نمایند. این برنامه برای همه کارها استفاده می شود از فرستادن پیغام تا وقت گرفتن از پزشک و پرداخت مالیات.
درنتیجه این برنامه حاوی چنان دریای وسیعی از اطلاعات است که می تواند در پیشرفت آن بسیار کمک نماید. خانم یانگ می گوید: «سیستم هوش مصنوعی تا جایی خوب کار می کند که داده های زیادی برای یادگرفتن در دسترس داشته باشد.»
«بنا به دلایلی که برای بعضی ناخوشایند و برای بعضی قابل قبول است کشور چین قوانین بسیار کمی برای حفظ حریم شخصی افراد دارد. بنا بر این اطلاعات بیشتری در مقایسه با ایالات متحده به دست می آورد. در همه جای چین دوربین های سی سی تی وی با تکنولوژی تشخیص چهره وجود دارند. تصورش را بکنید چنین حجمی از اطلاعات چقدر می تواند به صنعت تصویرسازی هوش مصنوعی کمک نماید.»
هرچند تا اینجا بنظر می رسد که شرکت های فنّاوری چینی از ایالات متحده آمریکا عقب مانده اند، اما توسعه دهندگان چینی یک نقطه قوت دارند. لی کای فوی در کتابش به نام قدرت های برتر دوران هوش مصنوعی: چین، سیلیکون ولی و نظم جدید جهانی این ایده را پیش می کشد و درباره ی آن توضیح می دهد.
آقای لی که یکی از فعالان سرشناس حوزه اینترنت در چین و رییس سابق گوگل در چین بود در کتابش چنین می نویسد: «آن ها در جهانی زندگی می کنند که سرعت در آن یکی از ضروریات است و کپی کردن کار دیگران کار پذیرفته شده ای است و هیچ چیز رقبا را برای به دست آوردن یک بازار جدید متوقف نمی کند.»
«این فضای به ظاهر مغشوش با فضای حاکم بر سیلیکون ولی که در آن کپی برداری از کار دیگران تابو فرض می شود و خیلی از شرکت های اجازه دارند برمبنای ایده ای بکر و منحصربه فرد شانس خودرا بیازمایند، فرق دارد.»
دوران کپی کاری چین البته مشکلات خاص خودش را هم دارد. همچون مشکلات بزرگی که در زمینهٔ مالکیت معنوی محصولات وجود دارد. آقای لی می نویسد این فضا سبب شده نسلی از کارآفرینان جان سخت و پرسرعت همیشه آماده به رقابت در میدان حاضر باشند.
خانم فانگ می گوید، از دهه ۱۹۸۰ میلادی کشور چین درحال گسترش اقتصاد خود از اقتصادی وابسته به تولید به اقتصاد وابسته به تکنولوژی بوده است.
او اضافه می کند: «در دهه گذشته ما شاهد نوآوری هایی از شرکت های اینترنتی چینی که متأثر از کاربران خود هستند بوده ایم و آنها طراحی های سطح بالای چینی را وارد بازار کرده اند.»
آیا چین خواهد توانست در این رقابت فاصله اش را کم کند؟
هرچند شرکت های فن آوری چینی بطور قطع مزیت های منحصربه فردی در دست دارند، تأثیری اقتدارگرایی حکومت چین در این روند هنوز روشن نیست.
سؤال های بی پاسخی وجود دارند. بطورمثال آیا سانسور حاکم بر چین می تواند بر توسعه ربات های چت هوش مصنوعی در این کشور تأثیر بگذارد؟ آیا این بات ها قادر خواهند بود به سؤال های حساسیت برانگیز درباره ی شی جی پینگ پاسخ دهند؟
خانم یانگ می گوید: «فکر نمی کنم کسی در چین، در اول راه از بادیو یا ارنی سؤال های مناقشه برانگیز بپرسد. آنها می دانند که سانسور وجود خواهد داشت.
موضوعات حساس تنها بخش کوچکی از مصرف چت بات ها هستند.» خانم فانگ می گوید، آنها فقط خیلی مورد توجه رسانه ها قرار می گیرند.
نگرانی بزرگتر برای چین این است که محدودیت های حاکم شده برای صدور قطعات تکنولوژی خاص به چین موجب عقب ماندن صنعت هوش مصنوعی این کشور شود.
تراشه های با کارایی بالا و مواد نیمه رسانا حالا تبدیل به موضوع چالش برانگیزی بین واشنگتن و پکن شده اند. این قطعات در خیلی از محصولاتی که روزانه استفاده می نماییم مانند لب تاپ ها و تلفن های هوشمند به کار برده می شوند و در ضمن می توانند کاربرد نظامی هم داشته باشند. این قطعات برای سخت افزار مورد نیاز برای آموزش هوش مصنوعی حیاتی هستند.
شرکت های آمریکایی مانند انویدیا اکنون در تولید تراشه های کاربردی در هوش مصنوعی پیشرو هستند. خانم فانگ می گوید: «شرکت های معدودی در چین توان رقابت با چت جی بی تی را دارند.»
هر چند کمبود این قطعات می تواند شرکت های فن آوری چینی را در رسیدن به هوش مصنوعی عقب بیاندازد اما نمی تواند تولید دیگر کالاهای تکنولوژی که مصرف روزانه دارند مانند گوشیهای موبایل ها یا لب تاپ را تحت تأثیر قرار بدهد. خانم شافر می گوید: «محدودیت های ایالات متحده فقط برای قطعاتی که در هوش مصنوعی و یا تولیدات نظامی کاربرد دارند وضع شده اند.»
خانم فانگ می گوید، چین به جهت اینکه بتواند از تأثیر این محدودیت در امان بماند باید سیلیکون ولی خودش را درست کند. فرهنگ تحقیق و مطالعاتی را بوجود آورد که بتواند استعدادهای شاخص با پس زمینه های مختلف را به خود جذب نماید.
او اضافه می کند: «تا اینجا چین بیشتر بر استعدادهای داخلی خودش و یا کشورهایی که میراث چینی دارند بهره برده است. اما فرهنگ و تفکری که از اعضا یکدست تشکیل شده باشد بطور قطع محدودیت هایی خواهد داشت.»
پکن در تلاش است با بوجودآوردن مشوق هایی مانند کمک هزینه مالی بزرگ، شرکت های تولیدکننده تراشه را به تولید تشویق کند.
از جانب دیگر دولت اهتمام کرده این بخش از تولیدات فن آوری را بیشتر تحت کنترل خود داشته باشد. در ماه مارس، ژاوو ویگو آخرین مرد پرقدرت در زمینهٔ تکنولوژی بود که با بهتان فساد از جانب حکومت محکوم شد.
توجه بیشتر حکومت چین به حوزه های خاص به طور معمول سرمایه بیشتری روانه آنها می کند و بعضی خط قرمزها محوتر می شود اما تجسس، دخالت و ترس و بی ثباتی هم در آن صنایع بیشتر می شود.
خانم شافر می گوید: «دستگیر کردن ژائو پیامی به دیگر شرکت های دولتی بود تا حواسشان باشد با پول دولت نمی شود بازی کرد خصوصاً در عرصه ساخت تراشه. حالا وقت جدی کار کردن است.»
این که این پیام چه تأثیری بر آینده صنعت هوش مصنوعی چین خواهد داشت درحال حاضر معین نیست.
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب