پژوهشگران دانشگاه هاروارد ارائه می دهند
درمان جدیدی كه ممكنست روند پیری را متوقف نماید
تعمیركار: پژوهشگران ˮدانشگاه هارواردˮ، روش درمانی جدیدی ابداع نموده اند كه می تواند در توقف روند پیری موثر باشد.
به گزارش تعمیرکار به نقل از ایسنا و به نقل از گیزمگ، پژوهش های علمی بسیاری در مورد "تلومرها"(telomeres) که پایانه های فیزیکی کروموزوم های خطی هستند، انجام شده است. این پایانه ها هنگام تقسیم شدن سلول، کوتاه تر می شوند اما پژوهشگران امیدوارند که روزی بتوانند با دخالت در این فرایند، روند پیری و بیماری های ناشی از آنرا تنظیم کنند. گروهی از پژوهشگران "دانشگاه هاروارد"(Harvard University)، مجموعه ای از مولکول های کوچک را کشف کرده اند که می توانند طول تلومر را در موش ها بازگردانند.
تلومرها، از فرسودگی DNA ژنوم ها پیشگیری می کنند و نقش مهمی در روند پیری سالم بر عهده دارند اما هنگام تقسیم سلول، کمی کوتاه تر می شوند. این پروسه آنقدر ادامه پیدا می کند که سلول دیگر تقسیم نشود و از بین برود. این روند، با پیری و بیماری، به خصوص یک بیماری ژنتیکی موسوم به "dyskeratosis congenita" است که در اثر پیری زودرس سلول ها پیش می آید.
پژوهشگران دانشگاه هاروارد، تمرکز خودرا به این مساله معطوف کردند تا بتوانند جایگزینی برای درمان های کنونی همچون پیوند پرخطر مغز استخوان عرضه کنند.
یکی از روش های بروز dyskeratosis congenita، جهش های ژنتیکی است که آنزیمی موسوم به "تلومراز"(telomerase) را مختل می کند. این آنزیم، کلید اصلی حفظ انسجام ساختاری تلومر است. به همین دلیل، دهه ها است که پژوهشگران، تلومراز را هدف بررسی خود قرار می دهند تا بتوانند راهی برای کند کردن یا توقف نتایج پیری و بیماری هایی مانند dyskeratosis congenita پیدا کنند.
"سانیت آگاروال"(Suneet Agarwal)، از پژوهشگران این پروژه اظهار داشت: زمانی که تلومراز انسان شناخته شد، خیلی از استارتاپ های حوزه زیست فناوری، به سرمایه گذاری دراین زمینه پرداختند اما نتیجه ای حاصل نشد. هم اکنون هیچ دارویی دراین زمینه وجود ندارد و شرکت هایی که برای رسیدن به این هدف تلاش می کنند نیز پایدار نیستند.
آگاروال طی دهه گذشته به مطالعه بیولوژی تلومراز پرداخت و در سال ۲۰۱۵ به همراه گروهش، ژنی موسوم به PARN را کشف کرد که نقش مهمی در عملکرد آنزیم تلومراز بر عهده دارد. این ژن معمولا یکی از ترکیبات مهم تلومراز موسوم به "TERC" را پردازش می کند اما اگر جهش یابد، سبب کاهش تولید آنزیم و کوتاه شدن زودرس تلومرها می شود.
پژوهشگران دانشگاه "هاروارد" در این پژوهش، بیش از ۱۰۰ هزار ترکیب شیمیایی را مورد بررسی قرار دادند تا ترکیباتی را پیدا کنند که در حفظ عملکرد درست PARN نقش دارند. آنها آنزیمی موسوم به "PAPD5" را پیدا کردند که می تواند به ثبات TERC کمک نماید.
"نها ناگپال"(Neha Nagpal)، نویسنده ارشد این پژوهش اظهار داشت: ایده ما این بود که اگر بتوانیم PAPD5 را هدف قرار دهیم، می توانیم از TERC محافظت نماییم و تعادل کامل تلومراز را بازگردانیم.
پژوهشگران، این ترکیبات شیمیایی را در آزمایشگاه، روی سلول های بنیادی بیماران مبتلا به dyskeratosis congenita آزمایش کردند. ترکیبات مورد نظر توانستند سطح TERC را در سلول های بنیادی بالا برند و تلومراز را به طول عادی خود بازگردانند.
پژوهشگران تصمیم گرفتند که ایمنی این روش درمان و تاثیر آنرا در هدف قرار دادن سلول های بنیادی حامل مواد مورد نظر برای تشکیل تلومراز بررسی نمایند. آنها در مرحله بعدی آزمایش ها، سلول های بنیادی انسان را که جهش هایی در ژن PARN آنها صورت گرفته بود، به بدن موش ها وارد کردند و آنها را با ترکیبات جدید مورد درمان قرار دادند. با این روش، طول تلومر در سلول های بنیادی بازگشت و اثر بیماری در موش ها دیده نشد.
ناگپال اضافه کرد: ما امیدواریم که این روش بتواند به ارائه راهبردهای بالینی برای درمان کمک نماید.
این پژوهش، در مجله "Cell Stem Cell" به چاپ رسید.
منبع: تعمیركار
این مطلب را می پسندید؟
(1)
(0)
تازه ترین مطالب مرتبط
نظرات بینندگان در مورد این مطلب